من گـریه می‌کـنـم سـحـر انـتـظار را            تـا که به سـیـنـه‌ام بـرسـانی قـرار را

دارد بـدون تو سـپــری مـی‌کـنـد دلـم            این جمعه‌های پُر غـم و ناسازگار را

وقـتی که با قـدوم شما زنـده می‌شویم            بـایـد بـه پـای تـو بـنـویـسـم بـهـار را

دارم غروب جمعه به این فکر می‌کنم            این هـفـته هم گذشت، ندیـدم نگار را

من مطمئن شدم که دلت را شکسته‌ام            وقتی شکستم آن همه قول و قرار را

من را به پـایـبوسی خود مفتخر کنی            من هم به چشم می‌کشم این افتخار را

پـیـراهـن سـیاه تـنـم بـیـرق عـزاسـت            از من نـگـیـر ایـن سـنـد اعـتـبـار را

ای‌کاش صحن حضرت زهرا پس از ظهور            روزی بـبـیـند این همه خدمتگذار را